Budowę hospicjum stacjonarnego, które stało się pierwszą tego typu placówką w powiecie lubartowskim, zainicjował w obliczu śmiertelnej choroby – śp. ksiądz Prałat Andrzej Tokarzewski, który przez ponad 25 lat wiernie służył tutejszemu dekanatowi wpisując się na zawsze w serca mieszkańców Lubartowa. W 2005 roku ks. Andrzej Tokarzewski zawiązał Stowarzyszenie Hospicjum św. Anny, którego prezesem został Św.P. Pan Jan Czekierda. W piśmie z dnia 01 lutego 2005 roku skierowanym do zaproszonych gości ks. Prałat napisał: „Kierując się dobrem mieszkańców naszego miasta pragniemy założyć Hospicjum św. Anny w Lubartowie. W czasach współczesnych jako wierzący powinniśmy zainteresować się losami ludzi, których choroba jest nieuleczalna, aby w godziwych warunkach przeżywali ostatnie chwile swojego życia. Szpitale często tylko leczą, a my pragniemy, aby pomóc ludziom, którzy cierpią i dlatego tak potrzebne jest Hospicjum w naszym mieście. Parafia udostępni plac pod budowę i fundusze, ale konieczną jest rzeczą, aby utworzyć stowarzyszenie, które umożliwiłoby działalność Hospicjum…”.
Budowę placówki hospicyjnej na terenie stanowiącym własność parafii rozpoczęto niemal natychmiastowo, zaraz po uzyskaniu stosownych pozwoleń na budowę, w 2005 roku. Dzięki parafii św. Anny udało się pokryć koszty budowy. Natomiast dzięki staraniom Stowarzyszenia Hospicjum św. Anny, pomocy licznych darczyńców z kraju i za granicy, m. in. Polskiej Misji Katolickiej w Niemczech, organizacji charytatywnej ze Szwecji, osobom prywatnym, często anonimowym darczyńcom, instytucjom państwowym, samorządowym, firmom, udało się zgromadzić środki pieniężne oraz dary rzeczowe pozwalające wyposażyć placówkę hospicyjną w sprzęt potrzebny do jej prawidłowego funkcjonowania.
W dniu 26 lipca 2007 roku podczas uroczystości odpustowych ku czci św. Anny – abp Józef Życiński poświęcił budynek, nadając mu imię ks. Prałata Andrzeja Tokarzewskiego.
Nadanie imienia długoletniego proboszcza placówce o charakterze dobroczynnym przywołało w pamięci lubartowian jego osobę, kiedy działał na rzecz miasta jako ksiądz, znawca sztuki, doradca i jego mieszkaniec, z którego zdaniem i uwagami niemal każdy się liczył. Do końca swoich dni, tj. 17 października 2006 roku, mimo bólu spowodowanego chorobą nowotworową, ks. Prałat interesował się i uczestniczył w budowie placówki hospicyjnej, dając jednocześnie świadectwo człowieka silnego wiarą, pełnego optymizmu, mimo iż powoli życie miało się „ku zachodowi”. Jego ciężka choroba, cierpienie, śmierć stały się potwierdzeniem właściwie przyjętego kierunku działania Lubartowskiego Stowarzyszenia Hospicjum św. Anny. Nasz Wielki Rodak – Jan Paweł II, niegdyś pisał „jak pięknie jest służyć sprawom Bożym do końca” – tak też służył, w myśl tych słów, ksiądz Prałat.
Podczas mszy odpustowej oraz dziękczynnej za dzieło, które nosi nazwę HOSPICJUM – ksiądz abp Józef Życiński zwrócił uwagę na potrzebę modlitewnej pamięci o starszych, chorych, ale i o tych, którzy zmęczeni życiem przeszli na „duchową emeryturę” w młodym wieku, jednocześnie apelował o modlitwę „o mądrość na każdym etapie naszego życia, o zrozumienie, że nie wolno usuwać starszych na bok, uznając, że w dzisiejszym świecie odnajdą się tylko młodzi. Patrząc na życie w kontekście pielgrzymowania do Ojca, powinniśmy zaakceptować to, że na szlaku naszej drogi życiowej jedni są 20 – 40 – latkami, inni 80 – latkami. Niezależnie od różnic mamy chwalić Boga, który stawia nam wzorce takie, jak św. Anna” – mówił.
We wrześniu 2007 roku dopełnione zostały wszystkie formalności urzędowe, oraz uzyskano niezbędne pozwolenia dopuszczające do użytkowania budynku hospicyjnego. W dniu 5 listopada 2007 roku, po załatwieniu wszystkich wymagań związanych z kontraktem z Narodowym Funduszem Zdrowia, Hospicjum rozpoczęło swoją działalność jako Społeczny Zakład Opieki Hospicyjnej im. ks. Prałata Andrzeja Tokarzewskiego oraz przyjęło pierwszego pacjenta. Na kierownika zakładu powołana została lek. med. Joanna Kućmińska.
Od samego początku uczestnikiem, a dalej kontynuatorem dzieła swojego poprzednika był wcześniejszy administrator parafii, proboszcz – ks. kanonik Andrzej Majchrzak, który całym swoim sercem angażował się w sprawy związane z placówką hospicyjną. Dzisiaj w tej sztafecie kolej przyszła na ks. Andrzeja Jóźko, przed którym stanęło zadanie rozbudowania naszej placówki. W 2024 roku powstał nowy budynek, ale przed Hospicjum nadal stoi wiele wyzwań.
Lubartowskie Hospicjum św. Anny jest jednym z nielicznych w Polsce stacjonarnych hospicjów, których inwestorem w pełni była parafia rzymskokatolicka. Zadaniem Stowarzyszenia powołanego przy parafii jest pozyskiwanie środków na prowadzenie działalności hospicyjnej. Wspólnie z parafią św. Anny organizowane są różne akcje, które zapoczątkował śp. Ksiądz Prałat, chociażby takie jak koncerty.
Michał Filipowicz
Ksiądz Prałat Andrzej Tokarzewski (1938 – 2006) związany był z Lubartowem od 1981 roku, kiedy to podjął obowiązki proboszcza parafii św. Anny. Od tego czasu podjął i zrealizował wiele inicjatyw, na rzecz Sanktuarium, Parafii i Miasta, m. in.: przeprowadził gruntowną restaurację wnętrza kościoła św. Anny, wykonano również zewnętrzne prace renowacyjne świątyni oraz modernizację jej otoczenia, utworzył muzeum parafialne, w którym wystawione zostały bezcenne pamiątki i dzieła sztuki sakralnej, zainicjował budowę Hospicjum św. Anny.
Powyższe działania Księdza Prałata spowodowały, że Lubartów stał się celem odwiedzin turystów z kraju i z zagranicy. Rozwijanie kultu św. Anny, jako patronki rodzin, uwieńczone koronacją jej obrazu w 2003 roku, podniesienie lubartowskiej fary do rangi Sanktuarium, dążenie do nadania świątyni tytułu bazyliki (tytuł nadany w 2008 roku), popularyzowanie miasta poprzez artykuły, foldery i albumy, są kolejnymi działaniami zasługującymi na wyróżnienie i uznanie.
Ksiądz Andrzej Tokarzewski znany był z zaangażowania w bieżące życie Lubartowa przejawiające się m. in. we współorganizowaniu uroczystości o charakterze patriotycznym i narodowym. Uczestniczył w działaniach Lubartowskiego Towarzystwa Regionalnego. W przeszłości, wspólnie z ówczesnymi władzami miasta, był pomysłodawcą budowy amfiteatru w parku miejskim oraz budowy Szkoły Podstawowej nr 4 im. Jana Pawła II.